варажбі́т, -а́, М -бі́це, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто займаецца варажбой.

|| ж. варажбі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варажбі́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. варажбі́т варажбіты́
Р. варажбіта́ варажбіто́ў
Д. варажбіту́ варажбіта́м
В. варажбіта́ варажбіто́ў
Т. варажбіто́м варажбіта́мі
М. варажбіце́ варажбіта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

варажбі́т, -та́ м., уст. ворожби́т, вороже́й, гада́льщик, гада́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варажбі́т, ‑а, М ‑біце, м.

Той, хто займаецца варажбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варажбі́т ’чараўнік’ (Гарэц., КЭС, Яруш.), варажбітка ’чараўніца’ (Шн., 2, Яруш., Сцяшк. МГ). Да варажба (як барацьба > барацьбіт). Аб суфіксацыі гл. Кіт., SSlav., 2, 1956, 365–371.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варажбі́т, варажбі́тка м., ж.

1. (гадалка) Wáhrsager m -s, -, Wáhrsagerin f -, -nen; Prophét m -en, -en (вяшчун);

2. (чарадзей) Záuberer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вороже́й варажбі́т, -та́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гада́льщик варажбі́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fortune-teller [ˈfɔ:tʃu:nˌtelə] n. варажбі́т; варажбі́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

варажбі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да варажбіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)