ва́пельня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Печ для выпальвання вапны ў вапняку.

|| прым. ва́пельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́пельня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ва́пельня ва́пельні
Р. ва́пельні ва́пельняў
Д. ва́пельні ва́пельням
В. ва́пельню ва́пельні
Т. ва́пельняй
ва́пельняю		 ва́пельнямі
М. ва́пельні ва́пельнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́пельня ж.

1. печь для выжига́ния и́звести;

2. обл. (место добычи извести) известко́вая копь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́пельня, ‑і, ж.

Печ для выпальвання вапны з вапняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́пельня

1. Месца, кар'ер, дзе здабываюць вапну (БРС). Тое ж вапе́йніца (Віц. Касп.), вапе́льня (Слаўг., Сміл. Шат.), вапе́нніца (Зах. Бел. Др.-Падб.), ва́пніца, ва́пнішча (Нас.), вапно (Нас. АУ).

2. Печ, месца, дзе абпальваюць вапну; вапенны завод (БРС). Тое ж вапе́йніца (Віц. Касп.), вапе́льня (Нас.), вапе́нніца (Віц. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ва́пнішча ср., см. ва́пельня 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)