Verbum

анлайнавы слоўнік

валя́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валя́ць несов. вали́ть, опроки́дывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валя́ць, ‑я́ю, ‑я́еш, ‑я́е; незак.

1. каго-што. Нахіліўшы, абарочваць; перакульваць. Бура валяе стагі.

2. заг. валя́й(це). Разм. Ужываецца ў якасці пабуджэння да дзеяння. [Дырэктар:] — Значыць, так рашыў?.. Што ж, валяй! Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. каго-што. Нахіліўшы, абарочваць, перакульваць.

Бура валяе дрэвы.

2. заг. валя́й(це). Ужыв. ў якасці пабуджэння да дзеяння (разм.).

Валяй па дровы!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валя́ць гл валіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Валя́ць ’прымушаць паваліцца’ (БРС, Яруш.). Звязана з вал, валіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сукнава́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Майстэрня, дзе валяць сукны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сукнава́льня, ‑і, ж.

Майстэрня, дзе валяць сукны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валю́шня, ‑і, ж.

Майстэрня, у якой валяць сукно, шэрсць; валюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)