валюці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. валюці́н
Р. валюці́ну
Д. валюці́ну
В. валюці́н
Т. валюці́нам
М. валюці́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валюці́н

(ад лац. voluta = завіток, спіраль)

уключэнне, якое змяшчаецца ў цытаплазме некаторых мікраарганізмаў і з'яўляецца рэзервам пажыўных рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)