валю́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. валю́тчыца валю́тчыцы
Р. валю́тчыцы валю́тчыц
Д. валю́тчыцы валю́тчыцам
В. валю́тчыцу валю́тчыц
Т. валю́тчыцай
валю́тчыцаю		 валю́тчыцамі
М. валю́тчыцы валю́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валю́тчыца ж., разг. валю́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валю́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да валютчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валю́тчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Спекулянт замежнай валютай.

|| ж. валю́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валю́тчица валю́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)