вальцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які абслугоўвае вальцовачныя машыны.

|| ж. вальцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вальцо́ўшчык вальцо́ўшчыкі
Р. вальцо́ўшчыка вальцо́ўшчыкаў
Д. вальцо́ўшчыку вальцо́ўшчыкам
В. вальцо́ўшчыка вальцо́ўшчыкаў
Т. вальцо́ўшчыкам вальцо́ўшчыкамі
М. вальцо́ўшчыку вальцо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчык м. вальцо́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае вальцовачныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальцо́ўшчык Wálzwerker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вальцо́вщик вальцо́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальцо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вальцоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Míscher

m -s, -

1) мяша́лка; змяша́льнік; мі́ксер

2) вальцо́ўшчык

3) гукаапера́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)