Ва́льня ’мыццё ў печы’ (КСТ). Да ванна з дысіміляцыяй нн > льн. Параўн. вальненка < ваненка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва́льня

1. Майстэрня, у якой валілі сукно (Слаўг.).

2. Лазня (Сал.).

3. Месца, дзе стаяла лазня (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

*Вы́вальніцца, ві́вальніцца ’выпарыцца ў печы’ (КСТ). Ад ва́льня ’лазня, парылка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́нна (БРС), вальня ’ванна’ (КЭС). З рус. ванна (Крукоўскі, Уплыў, 73; Шанскі, 1, В, 18; БЕР, 1, 117).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)