Валовае возера (Полацкі р-н) 5/413
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
вало́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вало́вы |
вало́вая |
вало́вае |
вало́выя |
| Р. |
вало́вага |
вало́вай
вало́вае |
вало́вага |
вало́вых |
| Д. |
вало́ваму |
вало́вай |
вало́ваму |
вало́вым |
| В. |
вало́вы (неадуш.)
вало́вага (адуш.) |
вало́вую |
вало́вае |
вало́выя (неадуш.)
вало́вых (адуш.) |
| Т. |
вало́вым |
вало́вай
вало́ваю |
вало́вым |
вало́вымі |
| М. |
вало́вым |
вало́вай |
вало́вым |
вало́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
воло́вина ж.
1. (шкура вола) вало́вая ску́ра;
2. (мясо) вало́вае мя́са.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Валаво́ка ’птушка атрада вераб’іных, Troglodytes troglodytes’ (БРС). Народныя назвы валовае вока, блыха, блышка. Назва метафарычная. Параўн. укр. волоочок, волове очко.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВАЛАВО́КА
(Troglodytes troglodytes),
птушка сям. валавокавых атр. вераб’інападобных. Пашырана ў Еўразіі, Паўн.-Зах. Афрыцы і Паўн. Амерыцы. Каля 40 падвідаў. На Беларусі трапляецца ўсюды, на Пд — часам зімой, пералётная. Жыве ў мяшаных і лісцевых захламленых ламаччам, зарослых крапівой лясах з густым падлескам. Нар. назвы валовае вока, блыха, блышка.
Адна з самых дробных птушак у фауне Беларусі. Даўж. каля 9,5 см, маса 8—11 г. Апярэнне спіны рыжавата- або карычнявата-бурае з чорнымі і бурымі папярочнымі палосамі, брушка больш светлае. Хвост кароткі, тарчма. Дзюба прамая, тонкая. Крылы кароткія, круглаватыя. Гнёзды шарападобныя (5—8) з бакавой уваходнай адтулінай. Двойчы за сезон нясе 5—7 яец. Корміцца насякомымі, павукамі, насеннем раслін, ягадамі.
т. 3, с. 468
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)