ВАЛЛЯКО́ВАЯ ЗАЛО́ЗА,

гл. Вілачкавая залоза.

т. 3, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

валляко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валляко́вы валляко́вая валляко́вае валляко́выя
Р. валляко́вага валляко́вай
валляко́вае		 валляко́вага валляко́вых
Д. валляко́ваму валляко́вай валляко́ваму валляко́вым
В. валляко́вы (неадуш.)
валляко́вага (адуш.)		 валляко́вую валляко́вае валляко́выя (неадуш.)
валляко́вых (адуш.)
Т. валляко́вым валляко́вай
валляко́ваю		 валляко́вым валляко́вымі
М. валляко́вым валляко́вай валляко́вым валляко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ВІ́ЛАЧКАВАЯ ЗАЛО́ЗА,

валляковая залоза, тымус (thymus), цэнтральны орган лімфоіднага кроваўтварэння і імуннай сістэмы пазваночных жывёл і чалавека. Знаходзіцца ў грудной поласці; у чалавека долькі яе размяшчаюцца справа і злева ад трахеі. Звонку ўкрыта злучальнатканкавай капсулай. У большасці відаў арганізмаў складаецца з 2—3 долек, падзеленых перагародкамі на больш дробныя.

т. 4, с. 157

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)