Валкан ’вялікі разбуральны вецер, буран; паламаны бурай лес’ (Яшк.). Да валкі ’які валіць’ < валіць 1. Параўн. буран.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валка́н

1. Паламаны бурай лес (Рэч.).

2. Вялікі разбуральны вецер у час навальніцы; буран (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

семна́ццаць, ‑ццаці, Т ‑ццаццю, ліч. кольк.

Лік і лічба 17. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 17. Падаўся.. [Усцін] на Валкан, за семнаццаць вёрст. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)