вала́шскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вала́шскі |
вала́шская |
вала́шскае |
вала́шскія |
| Р. |
вала́шскага |
вала́шскай
вала́шскае |
вала́шскага |
вала́шскіх |
| Д. |
вала́шскаму |
вала́шскай |
вала́шскаму |
вала́шскім |
| В. |
вала́шскі (неадуш.)
вала́шскага (адуш.) |
вала́шскую |
вала́шскае |
вала́шскія (неадуш.)
вала́шскіх (адуш.) |
| Т. |
вала́шскім |
вала́шскай
вала́шскаю |
вала́шскім |
вала́шскімі |
| М. |
вала́шскім |
вала́шскай |
вала́шскім |
вала́шскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вала́шскі ист. вала́шский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вала́шский ист. вала́шскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вало́ўскі (маркач) ’валашскі’ (Кліх.). Валоўскі < *валошскі да валах ’назва паўднёвых раманскіх народаў’. Гл. валошка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вала́шка ’халодная зброя — шабля, клінок, кінжал’ (КТС). Да валашскі < валах ’жыхар Валахіі’ (Фасмер, 1, 269; Мартынаў, Лекс. взаим., 79–80).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)