валакі́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валакі́тны валакі́тная валакі́тнае валакі́тныя
Р. валакі́тнага валакі́тнай
валакі́тнае		 валакі́тнага валакі́тных
Д. валакі́тнаму валакі́тнай валакі́тнаму валакі́тным
В. валакі́тны (неадуш.)
валакі́тнага (адуш.)		 валакі́тную валакі́тнае валакі́тныя (неадуш.)
валакі́тных (адуш.)
Т. валакі́тным валакі́тнай
валакі́тнаю		 валакі́тным валакі́тнымі
М. валакі́тным валакі́тнай валакі́тным валакі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валакі́тны волоки́тный, каните́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакі́тны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з валакітай. Валакітная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакі́та, -ы, ДМ -кі́це, ж.

Бюракратычная зацяжка пры вырашэнні якой-н. справы.

|| прым. валакі́тны, -ая, -ае.

Валакітная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

волоки́тный (к волоки́та​I) разг. валакі́тны, мару́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каните́льный​II неодобр. валакі́тны; мару́дны;

каните́льная исто́рия валакі́тная гісто́рыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)