вакцына́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вакцына́цыя
Р. вакцына́цыі
Д. вакцына́цыі
В. вакцына́цыю
Т. вакцына́цыяй
вакцына́цыяю
М. вакцына́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вакцына́цыя ж., мед. вакцина́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вакцына́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прышчапленне вакцыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вакцынацыя 2/202—203, 563; 3/163; 5/75

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вакцына́цыя ж. Í мед. Ímpfung f -, -en, Vakzinatión [vak-] f -, -en;

вакцына́цыя супро́ць гры́пу Gríppeschutzimpfung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вакцына́цыя

(ад лац. vaccinus = каровін)

прымяненне вакцыны для папярэджвання інфекцыйнай хваробы шляхам стварэння імунітэту (параўн. вакцынатэрапія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вакцина́ция вакцына́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэвакцына́цыя, ‑і, ж.

Спец. Паўторная вакцынацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвакцына́цыя

(ад рэ- + вакцынацыя)

паўторная вакцынацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

immunization, BrE -isation [ˌɪmjunaɪˈzeɪʃn] n. імуніза́цыя; вакцына́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)