вакцы́на, -ы, ж. (спец.).

Прэпарат для папераджальных лячэбных прышчэпак супраць заразных хвароб.

|| прым. вакцы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакцы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вакцы́на вакцы́ны
Р. вакцы́ны вакцы́н
Д. вакцы́не вакцы́нам
В. вакцы́ну вакцы́ны
Т. вакцы́най
вакцы́наю		 вакцы́намі
М. вакцы́не вакцы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вакцы́на ж., мед. вакци́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вакцы́на, ‑ы, ж.

Спец. Прэпарат з аслабленай культуры заразных мікробаў, які выкарыстоўваецца ў якасці лячэбнага або папераджальнага сродку.

[Ад лац. vaccinus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакцы́на ж мед Ímpfstoff m -(e)s, -e, Vakzín [vak-] n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вакцы́на

(фр. vaccine, ад лац. vaccinus = каровін)

медыцынскі прэпарат для прафілактычных і лячэбных прывівак прышчэпак супраць розных хвароб (напр. супрацьтыфозная в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Вакцы́на (БРС). Праз рус. вакцина (Крукоўскі, Уплыў, 88) з франц. vaccine ’тс’ (Шанскі, 1, В, 8; Рудніцкі, 1, 297).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вакцы́на

(фр. vaccine, ад лац. vaccines = каровін)

прэпарат для прафілактычных і лячэбных прывівак прышчэпак супраць заразных хвароб (напр. супрацьтыфозная в.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

vaccine [ˈvæksi:n] n. med. вакцы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вакци́на мед. вакцы́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)