вазо́ўня, -і, мн. -і, вазо́вень і -няў, ж.

Спецыяльнае памяшканне для захоўвання вазоў (у 1 знач.).

|| прым. вазо́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вазо́ўня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вазо́ўня вазо́ўні
Р. вазо́ўні вазо́вень
вазо́ўняў
Д. вазо́ўні вазо́ўням
В. вазо́ўню вазо́ўні
Т. вазо́ўняй
вазо́ўняю		 вазо́ўнямі
М. вазо́ўні вазо́ўнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вазо́ўня ж. наве́с м., сара́й м. (для телег)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вазо́ўня, ‑і, ж.

Спецыяльнае памяшканне для захоўвання вазоў. Восенню, зімой і ранняй вясной.. калымага стаяла ў старой паўразбуранай вазоўні. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазо́ўня н. с.-г. Wágenschuppen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вазо́ўня ’пабудова для гаспадарчых прылад’ (Шушк., ДАБМ, 797, Грыг., Інстр. II, Гарэц., Др.-Падб., Шн., 2). Да вазавы́. Параўн. укр. возовня ’вазоўня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заво́зня

1. (лодка) спец. заво́зня, -ні ж.;

2. вазо́ўня, -ні ж.; або́зня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэмі́за ’памяшканне, у якім захоўваўся проціпажарны інструмент’ (Скарбы). З польск. remiza ’дэпо’, параўн. таксама чэш., славац. remiza ’вазоўня. Крыніца — ням. Remíse ’тс’ < фр. remise ’тс’ (Махэк₂, 512).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэ́тнік м.

1. (вазоўня) Wágenschuppen m -s, -, Remíse f -, -n;

2. (майстар) Wágenbauer m -s, -, Stéllmacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Або́жня ’пабудова са сценамі для гаспадарчых прылад (ДАБМ), відаць, аднаго паходжання з абозня ’вазоўня, павець для калёсаў’ (БРС, Шат.), ’халодная будыніна для саней і іншых прылад; вялікая і няўтульная хата’ (ДАБМ, слуц., 23) да абоз ’гуж павозак, фурманак’ (Бяльк.) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)