вазго́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вазго́нка |
вазго́нкі |
| Р. |
вазго́нкі |
вазго́нак |
| Д. |
вазго́нцы |
вазго́нкам |
| В. |
вазго́нку |
вазго́нкі |
| Т. |
вазго́нкай
вазго́нкаю |
вазго́нкамі |
| М. |
вазго́нцы |
вазго́нках |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вазго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Спец. Непасрэдны пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага ў газападобны стан (мінаючы вадкую фазу); сублімацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
возго́нка хим. вазго́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)