вазавы́ гл. воз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́завы ва́завая ва́завае ва́завыя
Р. ва́завага ва́завай
ва́завае		 ва́завага ва́завых
Д. ва́заваму ва́завай ва́заваму ва́завым
В. ва́завы (неадуш.)
ва́завага (адуш.)		 ва́завую ва́завае ва́завыя (неадуш.)
ва́завых (адуш.)
Т. ва́завым ва́завай
ва́заваю		 ва́завым ва́завымі
М. ва́завым ва́завай ва́завым ва́завых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вазавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вазавы́ вазава́я вазаво́е вазавы́я
Р. вазаво́га вазаво́й
вазаво́е		 вазаво́га вазавы́х
Д. вазаво́му вазаво́й вазаво́му вазавы́м
В. вазавы́ (неадуш.)
вазаво́га (адуш.)		 вазаву́ю вазаво́е вазавы́я (неадуш.)
вазавы́х (адуш.)
Т. вазавы́м вазаво́й
вазаво́ю		 вазавы́м вазавы́мі
М. вазавы́м вазаво́й вазавы́м вазавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вазавы́ возово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вазавы́ ’хамут для запрагання з дугой’ (Юрч.): «вазавы і аромы хамут». Рус. возовый, укр. возовий, н.-луж. wozowy ’тс’. Да вазіць або да воз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

воз, -а, мн. вазы́, вазо́ў, м.

1. Сродак гужавога транспарту, прызначаны для язды і перавозкі грузаў; калёсы.

Класці сена на в.

2. Нагружаныя паклажай калёсы, сані і пад., а таксама колькасць таго, што можа змясціцца на павозцы.

Везці в. сена.

В. дроў.

Што з воза ўпала, тое прапала (прыказка). Цэлы в. навін (перан.: вельмі многа). Вазамі вазіць (надта многа). Цягнуць в. (перан.: выконваць усю асноўную работу).

|| прым. вазавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́за, -ы, мн. -ы, ваз, ж.

Пасудзіна для кветак, садавіны і пад. або проста дэкаратыўнага прызначэння.

Хрустальная в.

|| памянш. ва́зачка, -і, ДМ -чцы, -чак, ж.

|| прым. ва́завы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возово́й вазавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вазаві́к 1 ’ламавік, конь для грузавых перавозак’ (КЭС). Рус. возовик ’тс’, укр. возовик ’тс’. Да вазавы (у адрозненне ад верхавы).

Вазаві́к 2 ’той, хто ўмее накласці воз сена’ (Янк. III). Да вазавы (< *вазавы работнік) або непасрэдна да воз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазо́ўня ’пабудова для гаспадарчых прылад’ (Шушк., ДАБМ, 797, Грыг., Інстр. II, Гарэц., Др.-Падб., Шн., 2). Да вазавы́. Параўн. укр. возовня ’вазоўня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)