важычаня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. важычаня́ важычаня́ты
Р. важычаня́ці важычаня́т
Д. важычаня́ці важычаня́там
В. важычаня́ важычаня́т
Т. важычанё́м важычаня́тамі
М. важычаня́ці важычаня́тах

Іншыя варыянты: важычанё́.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

важычанё ср., см. важычаня́

важычаня́ и важычанё, -ня́ці ср. ежо́нок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

важычанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. важычанё́ важычаня́ты
Р. важычаня́ці важычаня́т
Д. важычаня́ці важычаня́там
В. важычанё́ важычаня́т
Т. важычанё́м важычаня́тамі
М. важычаня́ці важычаня́тах

Іншыя варыянты: важычаня́.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)