ваенка́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваенка́р ваенка́ры
Р. ваенка́ра ваенка́раў
Д. ваенка́ру ваенка́рам
В. ваенка́ра ваенка́раў
Т. ваенка́рам ваенка́рамі
М. ваенка́ру ваенка́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ваенка́р м. (вае́нны карэспандэ́нт) военко́р (вое́нный корреспонде́нт)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваен...

Першая састаўная частка складаных слоў у знач. ваенны, напр.: ваенкар, ваентэхнік, ваенурач.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

военко́р (вое́нный корреспонде́нт) ваенка́р, -ра м. (вае́нны карэспандэ́нт);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)