вады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пухір, які ўсхопліваецца пры апёку скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вады́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вады́р вадыры́
Р. вадыра́ вадыро́ў
Д. вадыру́ вадыра́м
В. вады́р вадыры́
Т. вадыро́м вадыра́мі
М. вадыры́ вадыра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вады́р, -ра́ м., разг., см. пухі́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вады́р, ‑а, м.

Пухір, які ўсхопліваецца ад апёку скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вады́р ’пухір’ (БРС); ’вадзяны пухір ад апёку’ (Бір., Бір. Дзярж.); ’гуз, пухір’ (КСТ). Да ва́дзіць, магчыма. Значэнне ’вадзяны пухір’ указвае і на сувязь з вада́; параўн. вадзя́нка ’вадзяны пухір’. У слове можна бачыць кантамінацыю валдыр і вада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

water blister [ˈwɔ:təˌblɪstə] n. вады́р, вадзяны́ мазо́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

water blister

вадзяны́ мазо́ль, вады́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blister​1 [ˈblɪstə] n.

1. пухі́р (на целе), вады́р

2. med. нарыўны́ пла́стыр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

волды́рь пухі́р, -ра́ м., вады́р, -ра́ м.; (шишка) гуз, род. гу́за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бурды́р ’пухір, вадыр; бурбалка’. Відавочна, асіміляцыяй з бурды́ль (гл.). Але, паколькі паходжанне бурды́ль не вельмі яснае, не выключаецца, што ўсё ад нейкай гукапераймальнай асновы бурд‑ (параўн. рус. дыял. бурде́ть ’шумець (пра камароў)’, але з іншым суфіксам (‑ыр < *‑yrь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)