вадаме́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вадаме́рны вадаме́рная вадаме́рнае вадаме́рныя
Р. вадаме́рнага вадаме́рнай
вадаме́рнае		 вадаме́рнага вадаме́рных
Д. вадаме́рнаму вадаме́рнай вадаме́рнаму вадаме́рным
В. вадаме́рны (неадуш.)
вадаме́рнага (адуш.)		 вадаме́рную вадаме́рнае вадаме́рныя (неадуш.)
вадаме́рных (адуш.)
Т. вадаме́рным вадаме́рнай
вадаме́рнаю		 вадаме́рным вадаме́рнымі
М. вадаме́рным вадаме́рнай вадаме́рным вадаме́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вадаме́рны водоме́рный;

○ ~нае шкло — водоме́рное стекло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для вымярэння ўзроўню і расходу вады. Вадамерны кран. Вадамернае шкло. Вадамерны пост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прылада для вымярэння расходу вады.

2. Вымяральная рэйка для назірання за ўзроўнем вады.

|| прым. вадаме́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вадамерны пост 2/541

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВАДАМЕ́РНЫ ПОСТ,

гл. Гідралагічны пост.

т. 3, с. 433

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

водоме́рный вадаме́рны;

водоме́рное стекло́ техн. вадаме́рнае шкло;

водоме́рный пост вадаме́рны пост;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГІДРАЛАГІ́ЧНЫ ПОСТ,

вадамерны пост, пункт на водным аб’екце, абсталяваны для сістэматычных гідралагічных назіранняў. Падзяляюцца на рачныя, азёрныя, балотныя, на вадасховішчах, ледавіках і інш., па канструкцыі бываюць рэечныя, па́левыя, мяшаныя, перадатачныя, дыстанцыйныя, паводле тыпу ўстаноўкі самапісца ўзроўню вады — берагавыя і астраўныя. У аддаленых раёнах дзейнічаюць аўтаматычныя гідралагічныя пасты. Першыя гідралагічныя пасты на рэках Беларусі ўзніклі ў 19 ст.: на Зах. Дзвіне (1838, Віцебск), на Прыпяці (1843, Пінск, Тураў, Мазыр), на Дняпры (1844, Магілёў). У 1997 дзейнічалі 120 пастоў на 83 рэках, ручаях і каналах і 14 пастоў на 14 азёрах і вадасховішчах.

т. 5, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)