вавіло́нскі гл. стоўпатварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вавіло́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вавіло́нскі вавіло́нская вавіло́нскае вавіло́нскія
Р. вавіло́нскага вавіло́нскай
вавіло́нскае		 вавіло́нскага вавіло́нскіх
Д. вавіло́нскаму вавіло́нскай вавіло́нскаму вавіло́нскім
В. вавіло́нскі (неадуш.)
вавіло́нскага (адуш.)		 вавіло́нскую вавіло́нскае вавіло́нскія (неадуш.)
вавіло́нскіх (адуш.)
Т. вавіло́нскім вавіло́нскай
вавіло́нскаю		 вавіло́нскім вавіло́нскімі
М. вавіло́нскім вавіло́нскай вавіло́нскім вавіло́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вавіло́нскі вавило́нский;

◊ ~кае стоўпатварэ́нне — вавило́нское столпотворе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вавіло́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразах: вавілонскае стоўпатварэнне гл. стоўпатварэнне; вавілонская вежа гл. вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вавіло́нскі гіст babylónisch;

вавіло́нскае стоўпатварэ́нне der Túrmbau zu Bábel; перан babylónische Verwírrung; héilloser Wírrwar, Tohuwabóhu n - і -s, pl - і -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асі́ра-вавіло́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асі́ра-вавіло́нскі асі́ра-вавіло́нская асі́ра-вавіло́нскае асі́ра-вавіло́нскія
Р. асі́ра-вавіло́нскага асі́ра-вавіло́нскай
асі́ра-вавіло́нскае		 асі́ра-вавіло́нскага асі́ра-вавіло́нскіх
Д. асі́ра-вавіло́нскаму асі́ра-вавіло́нскай асі́ра-вавіло́нскаму асі́ра-вавіло́нскім
В. асі́ра-вавіло́нскі (неадуш.)
асі́ра-вавіло́нскага (адуш.)		 асі́ра-вавіло́нскую асі́ра-вавіло́нскае асі́ра-вавіло́нскія (неадуш.)
асі́ра-вавіло́нскіх (адуш.)
Т. асі́ра-вавіло́нскім асі́ра-вавіло́нскай
асі́ра-вавіло́нскаю		 асі́ра-вавіло́нскім асі́ра-вавіло́нскімі
М. асі́ра-вавіло́нскім асі́ра-вавіло́нскай асі́ра-вавіло́нскім асі́ра-вавіло́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

семі́цка-вавіло́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. семі́цка-вавіло́нскі семі́цка-вавіло́нская семі́цка-вавіло́нскае семі́цка-вавіло́нскія
Р. семі́цка-вавіло́нскага семі́цка-вавіло́нскай
семі́цка-вавіло́нскае		 семі́цка-вавіло́нскага семі́цка-вавіло́нскіх
Д. семі́цка-вавіло́нскаму семі́цка-вавіло́нскай семі́цка-вавіло́нскаму семі́цка-вавіло́нскім
В. семі́цка-вавіло́нскі (неадуш.)
семі́цка-вавіло́нскага (адуш.)		 семі́цка-вавіло́нскую семі́цка-вавіло́нскае семі́цка-вавіло́нскія (неадуш.)
семі́цка-вавіло́нскіх (адуш.)
Т. семі́цка-вавіло́нскім семі́цка-вавіло́нскай
семі́цка-вавіло́нскаю		 семі́цка-вавіло́нскім семі́цка-вавіло́нскімі
М. семі́цка-вавіло́нскім семі́цка-вавіло́нскай семі́цка-вавіло́нскім семі́цка-вавіло́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ВАВІЛО́НСКІ ПАЛО́Н,

перыяд у гісторыі стараж. яўрэяў. Доўжыўся ад узяцця Іерусаліма вавілонскім царом Навухаданосарам II і насільнага вывядзення значнай часткі яўрэяў у Вавілонію (585 да н.э.) да яе заваявання перс. царом Кірам II (538 да н.э.), пасля чаго яўрэям было дазволена вярнуцца ў Палесціну і аднавіць Іерусалім.

т. 3, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асси́ро-вавило́нский ист. асі́ра-вавіло́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клі́напіс, -у, м.

Спосаб пісьма старажытных народаў Пярэдняй Азіі, клінападобныя знакі якога наносілі на гліну або камень.

Вавілонскі к.

|| прым. клінапі́сны, -ая, -ае.

К. надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)