ва́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ва́бны ва́бная ва́бнае ва́бныя
Р. ва́бнага ва́бнай
ва́бнае		 ва́бнага ва́бных
Д. ва́бнаму ва́бнай ва́бнаму ва́бным
В. ва́бны (неадуш.)
ва́бнага (адуш.)		 ва́бную ва́бнае ва́бныя (неадуш.)
ва́бных (адуш.)
Т. ва́бным ва́бнай
ва́бнаю		 ва́бным ва́бнымі
М. ва́бным ва́бнай ва́бным ва́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ва́бны, -ая, -ае.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам; прывабны.

|| наз. ва́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́бны привлека́тельный, влеку́щий; маня́щий; призы́вный, зову́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́бны, ‑ая, ‑ае.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам, цягне да сябе; прывабны. Абходзячы вабны над хатай дымок, Ганец павяртае ізноў у лясок. Глебка. Я па садзе іду — шмат пладоў залатых Цешаць вока сузор’ямі вабнымі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́бны ’прыцягальны’, вабнасць ’прыцягальнасць’ (Гарэц.). Да вабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вабны, прывабны, прынадны; паквапны (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ма́нный​II охот. ва́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маня́щий (заманчивый) прыва́бны, ва́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

призы́вный закліка́льны; (манящий) ва́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

níedlich

a мі́лы, (пры)ва́бны, вы́танчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)