ва́бнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ва́бнасць ва́бнасці
Р. ва́бнасці ва́бнасцей
ва́бнасцяў
Д. ва́бнасці ва́бнасцям
В. ва́бнасць ва́бнасці
Т. ва́бнасцю ва́бнасцямі
М. ва́бнасці ва́бнасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ва́бнасць ж. привлека́тельность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вабнага; прывабнасць. Дзіўнае злучэнне чорнай сталі і гэтай нечаканай мяккасці надавала вачам.. нейкую незвычайную вабнасць. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́бны, -ая, -ае.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам; прывабны.

|| наз. ва́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ва́бны ’прыцягальны’, вабнасць ’прыцягальнасць’ (Гарэц.). Да вабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wabik

м.

1. паляўн. вабік; манок;

2. перан. прынада;

3. перан. прываблівасць; прывабнасць; вабнасць;

mieć ~a — быць прывабным (спакушальным)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)