біёлага-глебазна́ўчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
біёлага-глебазна́ўчы |
біёлага-глебазна́ўчая |
біёлага-глебазна́ўчае |
біёлага-глебазна́ўчыя |
| Р. |
біёлага-глебазна́ўчага |
біёлага-глебазна́ўчай
біёлага-глебазна́ўчае |
біёлага-глебазна́ўчага |
біёлага-глебазна́ўчых |
| Д. |
біёлага-глебазна́ўчаму |
біёлага-глебазна́ўчай |
біёлага-глебазна́ўчаму |
біёлага-глебазна́ўчым |
| В. |
біёлага-глебазна́ўчы (неадуш.)
біёлага-глебазна́ўчага (адуш.) |
біёлага-глебазна́ўчую |
біёлага-глебазна́ўчае |
біёлага-глебазна́ўчыя (неадуш.)
біёлага-глебазна́ўчых (адуш.) |
| Т. |
біёлага-глебазна́ўчым |
біёлага-глебазна́ўчай
біёлага-глебазна́ўчаю |
біёлага-глебазна́ўчым |
біёлага-глебазна́ўчымі |
| М. |
біёлага-глебазна́ўчым |
біёлага-глебазна́ўчай |
біёлага-глебазна́ўчым |
біёлага-глебазна́ўчых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
біёлага-медыцы́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
біёлага-медыцы́нскі |
біёлага-медыцы́нская |
біёлага-медыцы́нскае |
біёлага-медыцы́нскія |
| Р. |
біёлага-медыцы́нскага |
біёлага-медыцы́нскай
біёлага-медыцы́нскае |
біёлага-медыцы́нскага |
біёлага-медыцы́нскіх |
| Д. |
біёлага-медыцы́нскаму |
біёлага-медыцы́нскай |
біёлага-медыцы́нскаму |
біёлага-медыцы́нскім |
| В. |
біёлага-медыцы́нскі (неадуш.)
біёлага-медыцы́нскага (адуш.) |
біёлага-медыцы́нскую |
біёлага-медыцы́нскае |
біёлага-медыцы́нскія (неадуш.)
біёлага-медыцы́нскіх (адуш.) |
| Т. |
біёлага-медыцы́нскім |
біёлага-медыцы́нскай
біёлага-медыцы́нскаю |
біёлага-медыцы́нскім |
біёлага-медыцы́нскімі |
| М. |
біёлага-медыцы́нскім |
біёлага-медыцы́нскай |
біёлага-медыцы́нскім |
біёлага-медыцы́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
біё́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
біё́лаг |
біё́лагі |
| Р. |
біё́лага |
біё́лагаў |
| Д. |
біё́лагу |
біё́лагам |
| В. |
біё́лага |
біё́лагаў |
| Т. |
біё́лагам |
біё́лагамі |
| М. |
біё́лагу |
біё́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сексало́гія, -і, ж.
Навука, якая вывучае біёлага-медыцынскі, сацыяльны і псіхалагічны аспекты палавога жыцця.
|| прым. сексалагі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэ́дзія
(ад іт. F. Redi = прозвішча іт. біёлага 17 ст.)
адна з лічынкавых стадый развіцця паразітычных чарвей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дарвіні́зм
[ад англ. C. Darwin = прозвішча англ. біёлага (1809—1882)]
вучэнне аб эвалюцыйным развіцці жывых арганізмаў на Зямлі шляхам натуральнага адбору.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АРЫСТАГЕНЕ́З
(ад грэчаскага aristos найлепшы + ...генез),
эвалюцыйная канцэпцыя аўтагенетычнага характару (гл. Аўтагенез), паводле якой прагрэсіўная эвалюцыя ажыццяўляецца ў выніку ўзнікнення і назапашвання асобных «генаў паляпшэння» — арыстагенаў; разнавіднасць неаламаркізму. На думку амерыканскага біёлага Г.Осбарна (1931, аўтара арыстагенезу), змены, абумоўленыя арыстагенамі, пры ўзнікненні нязначныя і непатрэбныя, але паступова, на працягу многіх пакаленняў, пад уплывам розных фактараў яны назапашваюцца, узмацняюцца і пад уздзеяннем натуральнага адбору вядуць да ўзнікнення новага прыстасавання.
т. 2, с. 7
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
маргані́зм
[ад англ. T. Morgan = прозвішча амер. біёлага (1866—1945)]
кірунак у генетыцы, паводле якога крыніцай зменнасці арганізмаў з’яўляюцца мутацыі генаў або змены іх становішча.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мальпі́гія
[н.-лац. malpighia, ад M. Malpighi = прозвішча іт. біёлага (1628—1694)]
дрэвавая або кустовая расліна класа двухдольных, пашыраная ў тропіках Амерыкі; некаторыя віды даюць ядомыя плады, падобныя да вішні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вейсмані́зм
[ад ням. А. Weismann = прозвішча ням. біёлага (1834—1914)]
канцэпцыя спадчыннасці і эвалюцыі жывой прыроды, заснаваная на гіпотэзах, якія прадугадалі сучасныя ўяўленні аб дыскрэтнасці генаў, іх лакалізацыі ў храмасомах і ролі ў антагенезе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)