біёлаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне біялогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біё́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біё́лаг біё́лагі
Р. біё́лага біё́лагаў
Д. біё́лагу біё́лагам
В. біё́лага біё́лагаў
Т. біё́лагам біё́лагамі
М. біё́лагу біё́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біёлаг м. био́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біёлаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне біялогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біёлаг м. Biológe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

біёлаг

(ад бія- + -лаг)

спецыяліст у галіне біялогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

био́лог біёлаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

biologist [baɪˈɒlədʒɪst]n. біёлаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

biolog

м. біёлаг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

біё... (а таксама бія...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны іх да жыцця, жыццёвых працэсаў, напрыклад: біёніка, біёграф, біёлаг.

[Ад грэч. bíos — жыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)