біцылі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. біцылі́н
Р. біцылі́ну
Д. біцылі́ну
В. біцылі́н
Т. біцылі́нам
М. біцылі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

біцылі́н, -ну м., фарм. бицилли́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біцылі́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які ўжываецца для прафілактыкі і лячэння рэўматызму і некаторых іншых хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Біцылін 1/366; 2/342

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

біцылі́н

[ад бі- + (пені)цылін)]

антыбіётык, які ўжываецца для лячэння рэўматызму і некаторых іншых хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бицилли́н фарм. біцылі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)