бі́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бі́тнік бі́тнікі
Р. бі́тніка бі́тнікаў
Д. бі́тніку бі́тнікам
В. бі́тніка бі́тнікаў
Т. бі́тнікам бі́тнікамі
М. бі́тніку бі́тніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бі́тнік, ‑а, м.

Прадстаўнік пасляваеннага стыхійнага анархічна-бунтарскага руху моладзі (галоўным чынам у ЗША і Вялікабрытаніі), якая выказвае пратэст супраць буржуазнай маралі тым, што парушае нормы супольнага жыцця людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́тнік

(англ. beat = біць, разбіваць)

удзельнік стыхійнага анархічна-бунтарскага руху моладзі ў ЗША, Англіі і іншых краінах у 50—60-х гг. 20 ст., якая выражала пратэст супраць рэчаіснасці парушэннем нормаў супольнага жыцця людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бі́тнік

(англ. beatnik, ад beat = біць, разбіваць)

прадстаўнік заходняга руху моладзі 50 — 60-х гадоў XX ст., якая выражала пратэст супраць традыцыйнай маралі парушэннем норм супольнага жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

би́тник бі́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beatnik [ˈbi:tnɪk] n. бі́тнік; стыля́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beatnik

[ˈbi:tnɪk]

n.

бі́тнік -а m. & f., стыля́га -і m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГЕРМАНІ́ЗМ

(ад лац. germanus германскі),

слова або выраз, запазычаны з германскіх моў, пераважна з нямецкай. Трапляюцца ў бел. граматах 13—14 ст., якія адлюстроўваюць гандл. зносіны паўн. гарадоў Беларусі з ням. насельніцтвам Рыгі і Гоцкага берага (напр., «кунторъ» — чын у тэўтонскім ордэне). Вял. колькасць слоў ням. паходжання пранікла ў бел. мову праз польск. і яўр. мовы, у меншай меры на працягу 15—17 ст. непасрэдна з нямецкай («дах», «ліхтар», «труна», «цыбуля», «вандраваць», «віншаваць», «дзякаваць», «маляваць», «ратаваць» і інш.). Такія германізмы асіміляваны бел. мовай у фанет., семантычных і граматычных адносінах, увайшлі ў яе слоўнікавы склад і не адрозніваюцца ад спрадвечна бел. слоў, іх іншамоўнае паходжанне ўстанаўліваецца спец. этымалагічнымі даследаваннямі. У апошнія часы атрымліваюць пашырэнне германізмы англа-амер. паходжання тыпу «бітнік», «дансінг», «хіпі» і інш.

А.І.Жураўскі.

т. 5, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

beat

[bi:t]

1.

beat, beaten, v.t.

1) біць, удара́ць

2) зьбіва́ць, узьбіва́ць (я́йка)

3) перамага́ць, бі́ць, перавыша́ць

This beats me — Гэ́та мне не пад сі́лу, гэ́таму ня дам ра́ды

4) informal ашу́кваць, махлява́ць; скру́чваць (гро́шы, нале́жную ча́стку)

5) кава́ць (зо́лата); выто́птваць (сьце́жку)

6) лапата́ць (кры́ламі)

7) адбіва́ць

to beat time — адбіва́ць такт, дырыгава́ць

2.

v.i.

1) біць у што (як до́ждж); бі́цца

Her heart beats fast with joy — Е́йнае сэ́рца ху́тка б’е́цца ад ра́дасьці

2) informal выйграва́ць

•

- beat back

- beat down

- beat off

3.

n.

1) уда́р -у m., біцьцё n.

2) такт -у m. (у му́зыцы), адбіва́ньне та́кту

3) абыхо́д -у m. (вартаўніка́ ці паліцыя́нта)

to be on the beat — рабі́ць абыхо́д

4) Sl. бі́тнік -а m. & f.; стыля́га m. & f.

4.

adj.

1) informal мо́цна сто́млены, змо́раны, зьнясі́лены, змардава́ны

2) informal ашало́млены ад зьдзіўле́ньня

3) Sl. бі́тніцкі

•

- off one’s beat

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)