бі́тл

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бі́тл бітлы
Р. бітла бітлоў
Д. бітлу бітлам
В. бітла бітлоў
Т. бітлом бітламі
М. бітле бітлах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бітл, ‑а, м.

Удзельнік папулярнага ў свой час у Англіі маладзейшага вакальна-інструментальнага ансамбля. // Пра маладога чалавека, які пераймае манеры бітла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бітл

(англ. beatl, ад beat = біць)

удзельнік бітлза.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бітл

(англ. beatle, ад beat = рытм)

удзельнік бітлза.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)