бідо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бідо́н бідо́ны
Р. бідо́на бідо́наў
Д. бідо́ну бідо́нам
В. бідо́н бідо́ны
Т. бідо́нам бідо́намі
М. бідо́не бідо́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

konew

ж. цабэрак; бідон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Біто́н. Рус. бидо́н, укр. бідо́н. Запазычанне з франц. bidon ’тс’ (а гэта з сканд. bida ’ваза’ або грэч. *bithôn ’бочка’; Шанскі, 1, Б, 116; БЕР, 1, 46, прыводзіць і візант. πίθον як магчымую крыніцу франц. слова).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bańka

bańk|a

ж.

1. бляшанка; бідон; слоік;

~a do mleka — бідон для малака;

~a na olej — бляшанка для алею;

2. мед. банька;

stawiać choremu ~i — ставіць хвораму банькі;

3. бурбалка;

~a mydlana — мыльная бурбалка;

4. разм. мільён злотых;

zarobić ~ę — зарабіць мільён;

być na bańce разм. быць пад мухай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)