бібліятэ́кар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік бібліятэкі (у 1 знач.).

|| ж. бібліятэ́карка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. бібліятэ́карскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бібліятэ́кар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бібліятэ́кар бібліятэ́кары
Р. бібліятэ́кара бібліятэ́караў
Д. бібліятэ́кару бібліятэ́карам
В. бібліятэ́кара бібліятэ́караў
Т. бібліятэ́карам бібліятэ́карамі
М. бібліятэ́кару бібліятэ́карах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бібліятэ́кар м. библиоте́карь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бібліятэ́кар, ‑а, м.

Работнік бібліятэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліятэ́кар м. Bibliothekár m -s, -e;

бібліятэ́карка ж., Bibliothekárin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

библиоте́карь бібліятэ́кар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

librarian [laɪˈbreəriən] n. бібліятэ́кар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бібліятэ́карка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак;

Жан. да бібліятэкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bibliotekarz

м. бібліятэкар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bibliothekár

m -s, -e бібліятэ́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)