бібліятэкар назоўнік | мужчынскі род

Работнік бібліятэкі (у 1 знач.).

|| жаночы род: бібліятэкарка.

|| прыметнік: бібліятэкарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бібліятэ́кар м. библиоте́карь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бібліятэкар, ‑а, м.

Работнік бібліятэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

библиоте́карь бібліятэ́кар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

librarian [laɪˈbreəriən] n. бібліятэ́кар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бібліятэкарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак;

Жан. да бібліятэкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bibliotekarz

м. бібліятэкар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bibliothekár

m -s, -e бібліятэ́кар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

librarian

[laɪˈbreriən]

n.

бібліятэ́кар -а m., бібліятэ́карка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кніганоша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай, ж.

1. Прадавец кніг уразнос.

2. Бібліятэкар або грамадскі распаўсюджвальнік, які разносіць кнігі па дамах. Кніганоша стаў жаданым госцем у кожнай хаце. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)