бяста́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бяста́рка |
бяста́ркі |
| Р. |
бяста́ркі |
бяста́рак |
| Д. |
бяста́рцы |
бяста́ркам |
| В. |
бяста́рку |
бяста́ркі |
| Т. |
бяста́ркай
бяста́ркаю |
бяста́ркамі |
| М. |
бяста́рцы |
бяста́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бяста́рка ж., спец. беста́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяста́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Калёсы са скрыняй для перавозкі зерня, бульбы без тары. Пад’язджаюць бястаркі. Алёша прыпыняе камбайн і любуецца, як цераз латок льецца з бункера ў скрыні жывы і вясёлы струмень збожжа. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)