бялі́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бялі́льны бялі́льная бялі́льнае бялі́льныя
Р. бялі́льнага бялі́льнай
бялі́льнае		 бялі́льнага бялі́льных
Д. бялі́льнаму бялі́льнай бялі́льнаму бялі́льным
В. бялі́льны (неадуш.)
бялі́льнага (адуш.)		 бялі́льную бялі́льнае бялі́льныя (неадуш.)
бялі́льных (адуш.)
Т. бялі́льным бялі́льнай
бялі́льнаю		 бялі́льным бялі́льнымі
М. бялі́льным бялі́льнай бялі́льным бялі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бялі́льны бели́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бялі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бялення. // Які служыць для бялення. Бялільны раствор. Бялільная сода. Бялільны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялі́ць, бялю́, бе́ліш, бе́ліць; бе́лены; незак., што.

1. Пакрываць вапнай, мелам, робячы белым.

Б. печ.

2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

Б. палотны на сонцы.

3. Знімаць шкуру з забітай жывёліны, кару са ствала дрэва.

Б. авечку.

|| зак. вы́беліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 і 2 знач.), набялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 2 знач.) і пабялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены (да 1 знач.); наз. пабе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.).

|| звар. бялі́цца, бялю́ся, бе́лішся, бе́ліцца; зак. набялі́цца, -бялю́ся, -бе́лішся, -бе́ліцца (да 2 знач.).

|| наз. бяле́нне, -я, н.

|| прым. бялі́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бели́льный бялі́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)