бяля́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бяля́на |
бяля́ны |
| Р. |
бяля́ны |
бяля́н |
| Д. |
бяля́не |
бяля́нам |
| В. |
бяля́ну |
бяля́ны |
| Т. |
бяля́най
бяля́наю |
бяля́намі |
| М. |
бяля́не |
бяля́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяля́на Зямля, якая мае белы колер; белая гліна (Грыг. 1850).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
беля́на уст., мор. бяля́на, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)