бяздзе́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяздзе́йны бяздзе́йная бяздзе́йнае бяздзе́йныя
Р. бяздзе́йнага бяздзе́йнай
бяздзе́йнае		 бяздзе́йнага бяздзе́йных
Д. бяздзе́йнаму бяздзе́йнай бяздзе́йнаму бяздзе́йным
В. бяздзе́йны (неадуш.)
бяздзе́йнага (адуш.)		 бяздзе́йную бяздзе́йнае бяздзе́йныя (неадуш.)
бяздзе́йных (адуш.)
Т. бяздзе́йным бяздзе́йнай
бяздзе́йнаю		 бяздзе́йным бяздзе́йнымі
М. бяздзе́йным бяздзе́йнай бяздзе́йным бяздзе́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяздзе́йны, -ая, -ае.

1. Які не праяўляе дзейнасці, недастаткова энергічны, пасіўны.

Бяздзейная натура.

2. Нічым не заняты, гультайскі.

Бяздзейнае баўленне часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяздзе́йны

1. безде́йственный, пра́здный;

2. безде́ятельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяздзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які не праяўляе дзейнасці; недастаткова энергічны, пасіўны. Бяздзейны чалавек. // Не звязаны з якой‑н. дзейнасцю або заняткам. Бяздзейнае сядзенне дома. □ Дочкі нават спрабавалі прымірыць бацьку з маці. Але гэта азначала, што яму [Арлоўскаму] трэба было кінуць любімую работу, родныя Мышкавічы, дзе адбываліся вялікія пераўтварэнні, і зноў пачаць бяздзейнае жыццё. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяздзе́йны úntätig, passív, tátenlos, träge, müßig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безде́йственный бяздзе́йны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безде́ятельный бяздзе́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анемі́чны, -ая, -ае.

1. гл. анемія; малакроўны.

2. перан. Вялы, бледны, кволы, бяздзейны.

А. выгляд.

|| наз. анемі́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяду́н, седуна́, мн. седуны́, седуно́ў, м. (разм.).

Нерухавы чалавек; чалавек, які вядзе маларухомы лад жыцця, пасіўны, бяздзейны; дамасед.

Ён не с., каб дома заставацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bezczynny

бяздзейны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)