бязда́рны, -ая, -ае.

Які не мае таленту, здольнасцей.

Б. паэт.

|| наз. бязда́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязда́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бязда́рны бязда́рная бязда́рнае бязда́рныя
Р. бязда́рнага бязда́рнай
бязда́рнае		 бязда́рнага бязда́рных
Д. бязда́рнаму бязда́рнай бязда́рнаму бязда́рным
В. бязда́рны (неадуш.)
бязда́рнага (адуш.)		 бязда́рную бязда́рнае бязда́рныя (неадуш.)
бязда́рных (адуш.)
Т. бязда́рным бязда́рнай
бязда́рнаю		 бязда́рным бязда́рнымі
М. бязда́рным бязда́рнай бязда́рным бязда́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бязда́рны безда́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязда́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае здольнасці, таленту. Бяздарны артыст. □ Урач яна [Гаецкая] была бяздарны, але арганізатар неблагі. Шамякін. // Выкананы неталенавіта (пра творы літаратуры, мастацтва і пад.). Бяздарны раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязда́рны únbegabt, únfähig, taléntlos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бязда́рнасць, -і, ж.

1. гл. бяздарны.

2. мн. -і, -ей. Бяздарны чалавек (разм.).

Гэты супрацоўнік — поўная б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безда́рный бязда́рны, нязда́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасрэ́днасць, -і, ж.

1. гл. пасрэдны.

2. Пасрэдны, бяздарны чалавек (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяста́лентны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены таленту, бяздарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.

Разм. пагард. Дрэнны, бяздарны паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)