быто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (разм.).
На прадпрыемствах, фермах, будоўлі і пад.: памяшканне для адпачынку і захоўвання інструментаў, прылад і пад.
|| прым. быто́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
быто́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
быто́ўка |
быто́ўкі |
| Р. |
быто́ўкі |
быто́вак |
| Д. |
быто́ўцы |
быто́ўкам |
| В. |
быто́ўку |
быто́ўкі |
| Т. |
быто́ўкай
быто́ўкаю |
быто́ўкамі |
| М. |
быто́ўцы |
быто́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
быто́ўка ж., разг. быто́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
быто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.
Разм. Памяшканне на колах для часовага адпачынку ў палявых умовах. У перапынку мы сустрэліся ў перасоўнай бытоўцы, якія ёсць у кожнай брыгадзе. «Беларусь». // Памяшканне на будоўлі для адпачынку і захоўвання інструментаў, прылад і пад. Хлопцы ідуць у бытоўку — рыдлёўкі ляжаць там. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)