бытаві́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бытаві́к |
бытавікі́ |
| Р. |
бытавіка́ |
бытавіко́ў |
| Д. |
бытавіку́ |
бытавіка́м |
| В. |
бытавіка́ |
бытавіко́ў |
| Т. |
бытавіко́м |
бытавіка́мі |
| М. |
бытавіку́ |
бытавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бытаві́к, -ка́ м., лит., разг. бытови́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бытаві́к, ‑а, м.
Разм. Тое, што і бытапісальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бытови́к разг. бытаві́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)