бы́стры, -ая, -ае.

1. Які хутка цячэ, лётае, бегае.

Быстрая плынь.

Б. хлопчык.

2. Жывы, праніклівы (пра вочы, позірк і пад.).

У дзяўчыны быстрыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бы́стры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бы́стры
Р. Бы́страў
Д. Бы́страм
В. Бы́стры
Т. Бы́страмі
М. Бы́страх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бы́стры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бы́стры бы́страя бы́страе бы́стрыя
Р. бы́страга бы́страй
бы́страе		 бы́страга бы́стрых
Д. бы́страму бы́страй бы́страму бы́стрым
В. бы́стры (неадуш.)
бы́страга (адуш.)		 бы́струю бы́страе бы́стрыя (неадуш.)
бы́стрых (адуш.)
Т. бы́стрым бы́страй
бы́страю		 бы́стрым бы́стрымі
М. бы́стрым бы́страй бы́стрым бы́стрых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бы́стры

1. (о течении, полёте) бы́стрый;

2. (о глазах) живо́й;

3. (в беге) бы́стрый, ре́звый; (о коне — ещё) бо́рзый;

4. перен. бы́стрый, живо́й; прово́рный;

б. хло́пчык — бы́стрый (живо́й, прово́рный) ма́льчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Быстры (в., Бешанковіцкі р-н) 2/319 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бы́стры, ‑ая, ‑ае.

1. Які хутка перамяшчаецца ў прасторы пры палёце, руху, цячэнні і пад. Лодка ўвішна выкручвалася на быстрай плыні стрыжня. Брыль. // Рухавы, імклівы ў руху. Спуджаныя быстрыя тарпаны з вепрамі спяшаюцца ў гушчар. Вялюгін. Увесь стэп укрывалі дываны цудоўных цюльпанаў, і толькі капыты быстрых, як вецер, коней тапталі іх. Даніленка.

2. Які адбываецца за кароткі прамежак часу; кароткачасовы. Быстрыя агеньчыкі першых светлякоў мігцелі там і тут. Самуйлёнак. [Гагарын:] — На зоры лёг мой быстры цень, яны глядзелі ўслед з тугой. Вялюгін. // Жывы, праніклівы (пра вочы, позірк). Валасы ў .. [Галены] былі чорныя і густыя. Вочы вялікія і быстрыя. Чорны. Шабуня на адзін міг кінуў на камісара быстры адкрыты позірк. Мележ. // Кемлівы, спрытны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бы́стры

1. (пра цячэнне, палёт) schnell, rasch; rapíd(e);

2. (пра вочы) lébhaft;

3. behänd(e), flink, geschwínd; gewándt (спрытны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бы́стры (БРС, Бяльк., Сцяшк. МГ). Рус. бы́стрый, укр. би́стрий, польск. bystry, чэш. bystrý, ст.-слав. быстръ і г. д. Прасл. *bystrъ ’хуткі, быстры, ясны, бадзёры і да т. п.’ Этымалогія слова няясная, ёсць шмат версій. Хутчэй за ўсё слав. *bystrъ звязана з герм. словамі: ст.-ісл. bysia ’імкліва выцякаць’, швед. busa ’кідацца ўперад’, фрыз. bûsen ’бушаваць, шумець’, būsterig ’бурны і г. д.’ Агляд гл. у Фасмера, 1, 259–260.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бо́рзый уст. бо́рзды, бы́стры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́рсткі, -ая, -ае (разм.).

Хуткі, жвавы, запальчывы, быстры.

Даволі п. для свайго ўзросту чалавек.

Адзін брат спакойны, разважлівы, а другі п., гарачы.

|| наз. по́рсткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)