быдля́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. быдля́чы быдля́чая быдля́чае быдля́чыя
Р. быдля́чага быдля́чай
быдля́чае		 быдля́чага быдля́чых
Д. быдля́чаму быдля́чай быдля́чаму быдля́чым
В. быдля́чы (неадуш.)
быдля́чага (адуш.)		 быдля́чую быдля́чае быдля́чыя (неадуш.)
быдля́чых (адуш.)
Т. быдля́чым быдля́чай
быдля́чаю		 быдля́чым быдля́чымі
М. быдля́чым быдля́чай быдля́чым быдля́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

быдля́чы разг.

1. (для скота) ско́тский, ско́тный;

2. перен. (грубый) ско́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

быдля́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае дачыненне да быдла. Гразь была густая, чорная, як дзёгаць, размешаная паляшуцкімі лапцямі, быдлячымі і конскімі нагамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

быдля́чы Vieh-; víehisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бы́дла, -а, н.

1. зб. Буйная рагатая жывёла.

Гнаць б. ў поле.

2. перан. Пры выказванні зневажальных, пагардлівых адносін да каго-н. (разм., пагард.).

З дзяцінства ён толькі і чуў: «Мужык, б.».

|| прым. быдля́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па-быдля́чы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-быдля́чы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́тский

1. (для скота) жывёльны, для жывёлы, быдля́чы;

2. перен. (грубый, подлый) сві́нскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brutish

[ˈbru:tɪʃ]

adj.

1) жывёльны, як у жывёлы; быдля́чы

2) тупы́, дурны́; неачэ́саны; дзікі́, дзіку́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bydlęcy

bydlęc|y

жывёльны, быдлячы; для жывёлы;

po ~emu — як скаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)