Verbum

анлайнавы слоўнік

буё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

буёк мор. буёк, род. буйка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буёк, (род. буйка́) м., уменьш., мор. буёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буёк, буйка, м.

Памянш. да буй ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буй², бу́я, М на буі́, мн. буі́, буёў, м.

Сігнальны паплавок на рацэ, возеры, у бухце для абазначэння мелі, месца рыбацкай сеці і пад.

|| памянш. буёк, буйка́, мн. буйкі́, буйко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буёк

1. Моцны вецер (Слаўг.). Тое ж буя́к, буя́н. (Слаўг.).

2. Высокае, ветранае месца (Слаўг.). Тое ж буя́к, буя́н (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

buoy¹ [bɔɪ] n. буй, буёк, ба́кен

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bojka

ж. буёк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заплы́сці¹, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; зак.

1. Плывучы, трапіць куды-н., за што-н.

З. за буёк.

2. Плывучы, аддаліцца.

Далёка з.

|| незак. заплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праплы́ць

‘праплыць што-небудзь (буёк, дыстанцыю, сто метраў) і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)