Verbum

анлайнавы слоўнік

буя́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

буя́нне ср.

1. бу́рный рост;

2. рост в ботву́; жирова́ние;

1, 2 см. буя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. буяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Бурна расці; пышна красаваць.

Ярына на полі буяла.

Жыццё буяе (перан.).

2. Расці ў націну (пра бульбу, памідоры і пад.), у салому (пра жыта, пшаніцу і інш.), разрастацца на шкоду плоданашэнню.

Памідоры буяюць.

|| наз. буя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

израста́ние с.-х. буя́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

exuberance [ɪgˈzju:bərəns] n.

1. бу́рная ра́дасць, нястры́мная весяло́сць

2. бага́цце, пы́шнасць, буя́нне (раслін)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жирова́ние^II

1. охот. жырава́нне, -ння ср.;

2. сад. буя́нне, -ння ср.; см. жирова́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)