бучный

Том: 2, старонка: 260.

img/02/02-260_1336_Бучный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Бу́чны ’буйны’ (Нас.; б. пшаніца). Укр. бучни́й. Мабыць, запазычанне з польск. buczny (падрабязна аб польскім слове Слаўскі, 1, 48). Рудніцкі (279–280) адносіць укр. бучни́й да бу́ча трывога, мітусня’ (да апошняга параўн. Фасмер, 1, 256). Параўн. ст.-бел. бучный ’ганарысты, надзьмуты’ (< польск.; Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)