буцве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.

Трухлець, гнісці, прэць.

Буцвее вопратка ад доўгага ляжання.

|| зак. збуцве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.

|| наз. буцве́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буцве́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. буцве́е буцве́юць
Прошлы час
м. буцве́ў буцве́лі
ж. буцве́ла
н. буцве́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час буцве́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буцве́ць несов., разг. тлеть, преть, гнить, превраща́ться в труху́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буцве́ць, ‑ее; незак.

Разм. Трухлець, парахнець, гнісці, прэць. Зруб на новую хату стаіць з забітымі вокнамі. Няма грошай, каб скончыць будоўлю. Таму і стаіць і буцвее, як дамавіна, той зруб. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буцве́ць (трухлець) fáulen vi, verwésen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бу́цве́ць. Гл. батва́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збуцве́ць гл. буцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

butwieć

незак. тлець, гніць, гнісці; буцвець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Збу́цве́ць, збутле́ць, збутне́ць, збутве́ць ’згнісці, сапрэць, струхлець’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, да буцвець, звязанага з батва (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трантлі́вы ’смярдзючы’ (паст., Сл. ПЗБ). Няясна; магчыма, на базе адаптацыі польск. trącić ’смярдзець’ (гл. труціць) або літ. tranė́ti ’старэць’, trenė́ti ’буцвець’, адносна апошніх гл. Смачынскі, 686.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)