буфо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. буфо́нны буфо́нная буфо́ннае буфо́нныя
Р. буфо́ннага буфо́ннай
буфо́ннае		 буфо́ннага буфо́нных
Д. буфо́ннаму буфо́ннай буфо́ннаму буфо́нным
В. буфо́нны (неадуш.)
буфо́ннага (адуш.)		 буфо́нную буфо́ннае буфо́нныя (неадуш.)
буфо́нных (адуш.)
Т. буфо́нным буфо́ннай
буфо́ннаю		 буфо́нным буфо́ннымі
М. буфо́нным буфо́ннай буфо́нным буфо́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буфо́нны буффо́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да буфона. Буфонная манера ігры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буффо́нный буфо́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАС

(італьян. basso літар. нізкі),

1) самы нізкі мужчынскі голас. Вылучаюць высокі, або пявучы, і нізкі, або глыбокі, у оперы таксама характарны, камічны буфонны бас. Высокі бас бывае лірычны, больш мяккі, з дыяпазонам G—f​1, і драматычны, больш моцны, з дыяпазонам F—e​1. Для высокага баса характэрныя сіла і моц на верхніх гуках і больш слабае гучанне нізкіх гукаў. Нізкі (цэнтральны) бас вылучаецца глыбокім, поўным гучаннем у нізкім рэгістры і напружаным — у верхнім, дыяпазон (C, D) E — d​1 (e​1). Самы нізкі від баса — т.зв. бас-актавіст, дыяпазон (A1) B1 — a (c​1).

2) Муз. інструменты нізкага (басовага) рэгістра (туба, кантрабас, саксафон-бас, домбра-бас, бас-кларнет).

3) Самая нізкая партыя шматгалосага муз. Твора.

т. 2, с. 337

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)