буфе́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадавец у буфеце (у 1 знач.).

|| ж. буфе́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. буфе́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буфе́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буфе́тчык буфе́тчыкі
Р. буфе́тчыка буфе́тчыкаў
Д. буфе́тчыку буфе́тчыкам
В. буфе́тчыка буфе́тчыкаў
Т. буфе́тчыкам буфе́тчыкамі
М. буфе́тчыку буфе́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буфе́тчык м. буфе́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфе́тчык, ‑а, м.

1. Работнік, які працуе ў буфеце (у 3 знач.).

2. Уст. Гаспадар буфета (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфе́тчык м. Büfettier [-´tje:] m -s, -s, Büféttkraft f -, -kräfte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буфе́тчик буфе́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфе́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да буфетчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Büfettier

[byfε'tie:]

m -s, -s буфе́тчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bufeciarz

м. разм. буфетчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bufetowy

bufetow|y

1. буфетны;

2. ~y м. буфетчык;

3. ~a ж. буфетчыца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)