буфе́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. буфе́тны буфе́тная буфе́тнае буфе́тныя
Р. буфе́тнага буфе́тнай
буфе́тнае		 буфе́тнага буфе́тных
Д. буфе́тнаму буфе́тнай буфе́тнаму буфе́тным
В. буфе́тны (неадуш.)
буфе́тнага (адуш.)		 буфе́тную буфе́тнае буфе́тныя (неадуш.)
буфе́тных (адуш.)
Т. буфе́тным буфе́тнай
буфе́тнаю		 буфе́тным буфе́тнымі
М. буфе́тным буфе́тнай буфе́тным буфе́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буфе́тны буфе́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфе́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да буфета. Маці прыняла са стала сваю міску і лыжку і ўсё гэта паставіла ў буфетны столік. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфе́т, -а, М -фе́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Доўгі стол або стойка для продажу закусак і напіткаў, а таксама невялікая закусачная.

Купіць піражок у буфеце.

2. Шафа для посуду, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

|| прым. буфе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буфе́тный буфе́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bufetowy

bufetow|y

1. буфетны;

2. ~y м. буфетчык;

3. ~a ж. буфетчыца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)