Бу́тава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Бу́тава |
| Р. |
Бу́тава |
| Д. |
Бу́таву |
| В. |
Бу́тава |
| Т. |
Бу́тавам |
| М. |
Бу́таве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
БУ́ТАЎСКАЯ КУЛЬТУ́РА,
археалагічная культура эпохі мезаліту (каля 8—6-га тыс. да н.э.) на тэр. Волга-Камскага міжрэчча. Назва ад стаянкі каля в. Бутава Старыцкага р-на Цвярской вобл. Насельніцтва вяло рухомы лад жыцця. Аснова гаспадаркі — паляванне. Для бутаўскай культуры характэрны крамянёвыя разцы акруглыя і з неапрацаванай пляцоўкай, геам. мікраліты (на познім этапе), вербалістыя і тронкавыя наканечнікі стрэл. У фарміраванні бутаўскай культуры значную ролю адыгралі познасвідэрскія і арэнбургскія элементы.
А.В.Іоў.
т. 3, с. 359
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)