Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бу́ркнуцьсов., однокр., разг. бу́ркнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.
Невыразна, з адценнем незадаволенасці сказаць што‑н. Адна старая сялянка не выцерпела — буркнула: — Пану цівуну варон страляць, а нам спіны гнуць!Бядуля.[Глушкевіч] хацеў загаварыць з ёю, але жанчына нешта буркнула ў адказ, і нельга было зразумець, ці то яна павіталася так, ці выказала незадаволенасць.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бу́ркнуцьразм. brúmmen vi, vt, knúrren vi;
бу́ркнуць не́шта сабе́ пад носétwas in den Bart brúmmen, étwas vor sich hin brúmmen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бу́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Невыразна, з адценнем незадаволенасці гаварыць што-н.
|| аднакр.бу́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
Стары штосьці буркнуў і пайшоў у хату.
|| наз.бу́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бу́ркнутьсов. и однокр.бу́ркнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бу́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.дабуркнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забурча́цьізабурчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Пачаць бурчаць, бурчаць. // Прабурчаць, прабурчэць; буркнуць. Сабака раптам спыніўся ля сена, забурчаў і пачаў абнюхваць зямлю.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odburknąć
зак.буркнуць [у адказ]
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
odmruknąć
зак.буркнуць [у адказ]
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)