бу́ркат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бу́ркат
Р. бу́ркату
Д. бу́ркату
В. бу́ркат
Т. бу́ркатам
М. бу́ркаце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́ркат, -ту м., см. буркатня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ркат, ‑у, М ‑каце, м.

Разм. Тое, што і буркатанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

growl​1 [graʊl] n.

1. ры́канне, роў (пра жывёл); гы́рканне (пра сабаку)

2. бурча́нне, бу́ркат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)